Semmelen 2014

Weekendje Struivenlaand beleeft het.

Vier semmelaars van eigen bodem en twee gasten. Het is niet de kwantiteit maar de kwaliteit die zegeviert. Het jubileumjaar van de Struivenbakkers gaat maar door met succesnummers. De semmelaars hebben daartoe bijgedragen. Het is volstrekt onmogelijk om in dit verslag alles over te brengen wat daar op het podium gebracht werd. Jammer, maar het is niet anders. Misschien een dvd dankzij de opnames van Ad Lauwers ??

ADRIAAN AERTS

Meer dan bijzonder is het optreden van Jaonuhkuh Sauwel. Geen poot om op te staan zou hij zelf gezegd kunnen hebben maar een semmel van formaat. Als vurwermingsmonteur koppelde hij de ene grap met zelfspot aan de andere. De semmelcommisie vroeg : “of ik op ut podium wou komuh staon..Ik zee, deh zuh echt ge-wel-dig zen, want deh lukt men al 41 jaor nie….” Met de speciale lift gemaakt door Jan Oomen en Kees Roovers kon hij het podium op en achter de speciaal voor hem gemaakte ton zijn semmel doen. Mooie timing en vlotjes alles uit het hoofd. Van schimpscheuten naar de burgemeester tot z’n abrupt einde als uitmuntend voetballer: “ dur fiesiekuh omstandigheden, vruugtijdig mee mottuh stoppuh, want mennuh spelkompjoeter ging kapot” Van het slechte wegdek op de Goedentijd tot stendup-komiedjun, wat voor hem wel een heel luie stendup zou betekenen. Adriaan met een prachtige semmel beloond met forse lachsalvo’s in de zaal.

GUUS MEEUWSEN

Sjoak Woak buitengewoon bewoakingsambtenaar is geen onbekende in Struivenlaand. Zoals hij zelf zegt de grappen van jaren geleden doen het nog goed in Alphen bij het nieuwe publiek. Een ouwe rot in het vak, die deze keer met de “Taxi” naar den Heuvel kwam. Ook hij nam de burgemeester mee in zijn verhaal. Daar konden de plantjes niet uit weg blijven. Zijn eigen “grüne vingers waren op een moment gedaon, ze gaven hem ne zaddoek”. Hij heeft tegen de burgemeester gezegd dat hij het jammer vond van al die gekapte bomen. Maar had ook een advies om flexibele planten aan te schaffen: “…ik zet het in oew navigatieysysteem, dan rijde zeker goed Het is op den Boslust, nummer 10 en as ge er dan zet dan heurde: u heeft uw agrarische bestemming bereikt.” Dus al komt hij Goirle hij weet nog genoeg van Alphen. En zo ging met maar door van AAP naar ’t zand en van het GBA naar de visvijver. Met deze doorgewinterde gast op de bühne was succes verzekerd.

JULIA ERMENS

Vorig jaar het debuut en dus de smaak te pakken. Als Chickie voortreffelijk verkleed en niet minder mooi geschminckt kakelde ze alles wat los en vast zat aan elkaar. De aaier van rubber kwamen haar goed van pas. Ze kan die leggen omdat ze van de leg af was geraakt en de dokter:” hee tie toen siliconen in m’n kont gespoten.” Heel bijzonder was haar vondst om de gemeente toch maar anders in te delen. “Een eironde gemeente Laot die chaomse kiepen dur eigen bonen mar pikken! kaaiengat. Daor gooien we alles we uit we K is blijft er dan over: Aaiengat aaivormige cirkel westwaarts, en dan passeren we daor Gils. Daor in de dringersgat staon ze ook al jaren te dringen om verlost te worden van het wringersgat.”en zo dus door terug naar Alphen. Je moet er maar op komen net zoals alle woordspelingen op ei en ei. Mooi optreden en mooi typetje weggezet.

PIM WIJNAKKER

Was er vorig jaar ook bij dank zij een creatie van Johan Meeuwsen. Nee,geen fototoestel bij, maar wel dezelfde kleren aan en dat scheelde weer een foto maken voor aan de wand van Den Heuvel,aldus Wijnakker. Het werd een verslag doorspekt met bijzondere vondsten als het om taalgevoeligheid gaat. Uiteraard aan de hand van vaste rubrieken in Ons Weekblad, maar ja daar heb je natuurlijk houvast aan. Johan blijft de taalgoochelaar en menig keer moest er even pas op de plaats gemaakt worden om de inhoud van zijn grap door te laten dringen.” whats-app, zeej ik. Tegenovergestelde van vloed, zeej Ad…… De geschrapte worteltjes bij de Plus zijn nie geschrapt want ze ligge er nog.”zijn maar een paar voorbeeldjes. Hij valt helaas niet in prijzen, maar Johan zorgt zeker voor een constante factor op de semmelavond en trekt er aan om er meer bij te krijgen. Dat verdient toch ook een PLUIM nietwaar.

DOKUS POKUS EN PINOKKIO

Jawel, publiekswinnaars van de zaterdag Peter van Gorp en dochter Lisanne stalen de show als goochelaar en buikspreekpop. Een indrukwekkend vuuruitspuwend entree zorgde voor de eerste ovaties. Snedige opmerkingen die pop Pinokkio maakte waren niet van de lucht. “ Pinokkio is toch een jongekes pop? Dé klopt zegt pinokkio maar daor op zolder stikte het van de houtworm.”Leuk en ook wel een beetje ontroerend als je op de foto pa zo trots – terecht hoor – naar zijn maatje ziet kijken. Wat een stel. Knap hoe het in elkaar steekt en mooi dat dochterlief zo in haar rol blijft.”Dé is wel waar want welke volwassen vent die voor 100% bij zijn volle verstand is krijgt het in zijne kop om over straat te gaan mee van die belachelijke vérén op zijne kop?” En dat tegen de prins en zijn adjudant. Ja het was buiksprekerij maar toch .. De “twiddehàànsklok “ had het ook nog over pipo’s” As gè nè blombak midden op de goeietij zet dan bende toch nè pippo of nie???” en dan komen burgemeester en wethouders en er niet zonder “kleerscheuren vanaf. Maar ach het blijft allemaal heel fatsoenlijk en zo hoort het ook.

SJONNIE

Op slippers en met een weelderige haardos en soortgelijke kleding kwam John Monden weer de zaal in DUS… Geen automatisch dus, maar hij was wel publiekswinnaar van de vrijdag en jawel Oppersemmelaar voor het jaar 2014. Strak in zijn rol, soms ondanks ongeremd lachen uit de zaal. Kennelijk hadden wat mensen tijdens zijn act wat ervaring uit eigen werken en of leven want ze kwamen niet meer bij. Knap zoals hij de zaal bespeeld met stilte rust en stoïcijnse blik. Droge humor over zijn postduiven: “Dat briefke aan dat pootje binden, dat gaat nog wel, maar het valt nog niet mee, om zo’n duif door de brievenbus te wringen.” Of : “we hebben ook nog partnerruil geprobeerd, maar dat vond ik toch niks, op een gegeven moment hadden we geruild, we Zitten op de bank. En ik zeg, tis toch wel een beetje wennen, ben eigenlijk wel benieuwd wat de vrouwen nou aan het doen zijn.” Een aaneenschakeling van grappen over van alles en iedereen, maar altijd betrokken op zichzelf zijn duifje en de Alphense gemeenschap.

Volle zalen, dankbaar publiek en enorm plezierige voorstellingen zorgden ervoor dat het semmelen in Alphen leeft en meer dan dat. De oproep om volgend jaar nog meer “eigen”semmelaars in de ton te krijgen is hopelijk niet aan dovemansoren gericht. Adriaan is naar betrouwbare bronnen melden al gereserveerd voor volgend jaar. Nu de rest nog waaronder kennelijk ook een oud-burgemeester bedoeld wordt.

Wim Pijnacker

Nog een nagekomen berichtje van Adriaan Aerts:

Adriaan Aerts is Alphen super dankbaar.

Onze gastsemmelaar van dit jaar uit Tilburg (geboortig Riel) Adriaan Aerts is enorm onder de idnruk van de inzet van de Struivenbakkers om hem op het podium te krijgen tijdens het semmelen. Een nieuwe lift maakten zij zodat hij in ieder geval veilig het podium op kon en een nieuwe passende ton. Adriaan wilde graag zijn dank in Ons Weekblad overbrengen en schreef: “”Ik heb een fantastisch weekend gehad en het is onvergetelijk wat er door veel Struivenbakkers is gedaan voor mij. Ongelooflijk waar een klein dorp heel groot in kan zijn! Ik wil iedereen super bedanken en hoop tot volgend jaar in de ton.”

Bij deze dus graag gedaan.

En een 2e nagekomen bericht, de tekst van de blog van Guus Meeuwsen:

Aangepast tonpraten

Afgelopen weekend betraden ook in Alphen de tonpraters weer het halfronde spreekgestoelte met dit jaar een bijzondere gast in hun midden. Naast vier Alphenaren waren er nog twee sprekers van ‘buiten’. Een ervan was Adriaan, die zijn debuut maakte, en de andere was ik.

Maar waarom is Adriaan nu zo’n bijzondere gast? Hij is 41 en heeft een vorm van spieratrofie waardoor hij zijn armen en benen niet kan gebruiken en in een rolstoel zit. Met aangepast sporten ben ik bij Sport en Bewegen wel enigszins bekend, maar aangepast tonpraten was nieuw voor mij. Het was een gedurfd experiment, zowel voor de Carnavalsvereniging De Struivenbakkers als voor Adriaan en wat mij betreft eigenlijk al bij voorbaat geslaagd door het simpele feit dat het geprobeerd werd. Er werd een aparte ton op maat gebouwd en een speciale lift om Adriaan met zijn ‘hummer’ op het toneel te krijgen. Altijd handig als je behalve struiven bakken nog iets meer met je handen kunt.

Vrijdag was het dan zover dat de sauwelèèrs, in Alphen semmelèèrs geheten, het eerste van hun drie optredens verzorgden. Adriaan opende de avond en al na een minuut had ik niet meer het gevoel dat ik naar een man met een beperking zat te kijken, maar naar een debuterend tonprater die goed van start ging. Dat kwam niet doordat zijn rolstoel door de ton uit het zicht verdween, maar omdat hij het gewoon prima deed. Ik had me van tevoren afgevraagd of het publiek wel zou durven lachen, maar die zorg bleek ongegrond. Zijn zelfspot sloeg aan. Hij was enorm blij dat de Struivenbakkers hem hadden gevraagd om in de ton te komen staan, want staan kon hij al 41 jaar niet. Ook mocht hij niet naar de golfclub omdat hij geen handicap had en zichzelf een stand up comedian noemen vond ik ook een geslaagde grap. Ik moest na hem in de ton en ik durfde hem dan ook wel te feliciteren met het feit dat hij zojuist de para-tonpraatavond had gewonnen.

Eigenlijk was Adriaans enige beperking wat het sauwelen betreft, het niet kunnen gebruiken van zijn armen, maar door zijn goede stemgebruik was het ontbreken van ondersteunende gebaren eigenlijk nauwelijks een gemis. Hij paste prima in de groep, of zoals ze in Alphen zeggen: ”Hij vuugde goed.”

Alle optredens in het weekend liepen als een trein en net als sportmensen raak je dan als tonprater ‘in de flow’. Het duurt dan ook even voordat de stoffen die daarbij vrijkomen weer helemaal afgebroken zijn. Eigenlijk kende het festijn alleen maar winnaars: het publiek dat drie keer voldaan de zaal verliet, de Struivenbakkers die het allemaal mogelijk hadden gemaakt en de tonpraters die het weer voor elkaar hadden gekregen het publiek een geweldige avond of middag te bezorgen. En het zou zomaar kunnen dat één van die tonpraters nog net iets meer heeft gewonnen dan de rest.

PS Als aangepast sporten en aangepast tonpraten bestaan, dan moet er toch ook zoiets zijn als aangepast lesgeven. In al mijn jaren voor de klas ben ik nog nooit een collega met een beperking tegengekomen, tenminste, niet met het soort beperking waar we het hier over hebben……. Ik vraag me af waarom niet. Ik hoor dat ze er wel zijn binnen de OGT. Graag lees ik erover, hieronder of in the picture.